O «ψηφιακός χάρτης Μνήμης» συνιστά μια προσέγγιση της υλικής έκφανσης της μνήμης της δεκαετίας του ’40. Συγκεκριμένα, επιχειρήθηκε μια ενδεικτική καταγραφή μνημείων, τα οποία είναι αφιερωμένα στην Εθνική Αντίσταση και στον Εμφύλιο Πόλεμο και ανεγέρθηκαν από το 1974 μέχρι το 1989 σε ολόκληρη την Ελλάδα. Επίσης, συμπεριλήφθηκαν ορισμένα μεταγενέστερα μνημεία, οι πρωτοβουλίες ανέγερσης των οποίων ξεκίνησαν στην εν λόγω περίοδο, ή μνημεία που παρουσιάζουν ένα ξεχωριστό ενδιαφέρον (π.χ. Αττικός Τύμβος). Στο κείμενο που συνοδεύει τις εγγραφές εντοπίζονται πληροφορίες σχετικά με το έτος ανέγερσης των μνημείων, τον καλλιτέχνη που τα φιλοτέχνησε, όπως και τη δημαρχιακή θητεία στη διάρκεια της οποίας ανεγέρθηκαν. Σε αντίθεση με τα μνημεία που αφορούν στην Εθνική Αντίσταση, για τα οποία υπήρχε μια σημαντική διαθεσιμότητα πληροφοριών, η αναζήτηση στοιχείων γι’ αυτά του Εμφυλίου αποδείχτηκε μια αρκετά δυσχερής υπόθεση. Είναι ενδεικτικό πως σε ορισμένες περιπτώσεις δεν ταυτιζόταν η επίσημη με την πραγματική χρονολόγησή τους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το Πολεμικό Μουσείο της Αθήνας, το οποίο, παρόλο που εγκαινιάστηκε από την πρώτη μεταπολιτευτική κυβέρνηση, ήταν ουσιαστικά δημιούργημα της δικτατορίας. Επιπρόσθετα, στα κείμενα καταγράφονται πληροφορίες για ενδεχόμενες μεταλλάξεις στη νοηματοδότηση των μνημείων, όπως και για αλλαγές στη μορφή τους. Με κόκκινο χρώμα σημειώνονται στο χάρτη τα μνημεία για την Εθνική Αντίσταση, με μαύρο όσα αφορούν στον Εμφύλιο και με γαλάζιο εκείνα που μνημονεύουν γεγονότα του εθνικού πολεμικού παρελθόντος μέχρι και το 1949. Με γκρι χρώμα αποτυπώθηκε η ξεχωριστή περίπτωση του Πολεμικού Μουσείου. Τέλος, οι πλήρεις παραπομπές των βιβλιογραφικών πηγών μπορούν να αναζητηθούν στις πηγές του χάρτη.